تاثیر آلبوم های لود و ری لود روی در ارتباط با مخابان متالیکا

آلبوم های که تحولی  در سبک خود بودند

“متالیکا” با آلبوم‌های “لود” و “ری لود” نقطه عطف بزرگی در تاریخ خود رقم زد که سه پیامد مهم بدنبال داشت؛ یکی رنجش طرفداران پروپا قرص قدیمی عاشق ترش متالی که هنوز هم که هنوز است دلشان با این دو آلبوم صاف نمی‌شود و سالهاست که در رویای تکرار آلبوم “مستر” مانده‌اند.

آمدن جنس دیگری از طرفداران

دوم پیدایش طیف تازه ای از طرفداران از سبک های دیگر که با هر آلبوم به تعدادشان اضافه می‌شود و سوم بقای گروه از دهه نود به این سو؛ بقایی که فراتر از بقای هم‌قطارانشان بوده و آنها را به جایگاهی به مراتب دست نیافتنی رسانده است.

“لود” و “ری لود” را نمی‌بایست با آلبوم های دهه هشتاد گروه قیاس کرد چرا که تنها نقطه مشترک بین آنها، نام خالقشان است، حال آنکه از لحاظ ساختاری و سبکی دنیاهایی کاملا متفاوت را دارا هستند.

فاصله گرفتن از ترش متال

این دو آلبوم را می‌بایست با آثار گروه های “گرانج” که در اوایل دهه نود میلادی، جریان اصلی را در دست گرفتند قیاس کرد. آثار گروه‌هایی نظیر “Nirvana”ـ، “Alice in Chains”ـ، “Pearl Jam”ـ، “Soundgarden” و “Stone Temple Pilots”.

پیامد قلع و قمع ترش متال توسط گرانج آن بود که ترش متال به گوشه ای رانده شد، و اگر “متالیکا” به راه دهه هشتاد خود ادامه می‌داد، امروز نهایتا گروهی می‌بود به خوبی مثلا “Testament” که با تمام بزرگی، مخاطبانش یک دهم مخاطبان “متالیکا”ی امروز هم نیست.

آلبومی برخاسته از تفکراتی خاص

در چنین شرایطی، “متالیکا” نه تنها از میدان بدر نرفت، بلکه با “لود” و “ری لود” یک تنه به انتقام از گرانج برخاست و آثاری را خلق کرد که در قالب ژانر تیم حریف بی مانند بودند. تنظیم های استاندارد تر، گروو های سنگین تر.

توجه زیاد به ریف های آهنگ

توجه ویژه به ریف های گیتار بیس، توجه ویژه به وکال های رنگ آمیزی شده با بک وکال، سولوهای ترجیحا ملودیک تر و ساده تر بجای سولوهای تکنیکی .همچنین ترانه های فردگرایانه تر را می‌توان نقاط برجسته ای دانست که “متالیکا” با وام‌گرفتن آن ها از گرانج و آمیختنشان با امضای شخصی خود.

این خطر را به جان خرید که از هم تیمی هایش جدا شود، به راهی کاملا نو پای بگذارد. در نهایت آثاری در قواره بزرگان‌گرانج و حتی در مواردی شنیدنی تر از آثار آن ها را خلق کند.

انتخابی هوشمندانه

این حرکت هوشمندانه از جانب “متالیکا” باعث شد تا آثار فاخرش در ژانر ترش متال نیز. نه تنها در اذهان باقی مانده بلکه طیف بسیار بیشتری از طرفداران. آنها را شنیده و دوست بدارند.

این بدان معناست که اگر در آن سالها “Until It Sleeps” خلق نمی‌شد، امروز یک استادیوم فریاد “Seek & Destroy” برنمی آورد. جیمز و لارس به این نتیجه رسیده بودند. با انتخاب ملودی و ریف های خشن و غیر معمول سبک ترش را به چالش بکشند. همین امر باعث موفقت این آلبوم ها نسبت به آثار قدمی آن ها بود.