تحولی مثبت در آلبوم جدید Whitechapel

پیشرفتی غیر قایل اجتناب

غیر قابل اجتناب است که گذر زمان بر روی سبک فعالیت یک گروه اثر نگذارد؛ نه صرفا تغییر هرآنچه که در ابتدا وجود داشته بلکه گسترش آن و قدم گذاشتن بر مسیری که به توسعه سبکی منجر می‌شود.

سایه مدرن شدن متال در چند سال اخیر بر روی بسیاری از بندها افتاده و این رشد و نمو دست مایه تغییر سبکی بسیاری از کهنه کاران دث‌کور که اواسط 2000 نقش هدایت کننده این جنبش را داشتند نیز شده است.

تلفیق دو سبک پر از تلاطم

“Job For A Cowboy” بیشتر به سمت پراگرسیو دث متال سوق پیدا کرد، “Carnifex” رفته رفته به موسیقی خود اتمسفر بلکند سمفونیک داد و “Whitechapel” که آلبوم جدید خود را اخیرا منتشر کرده فارغ از هر چارچوب سبکی در عین نگه داشتن ریشه خود به شاخه‌های متعددی دست یافته است.

شعار منعطف

و دلیل آن اتوبیوگرافیکال شدن موضوع اشعار “Phil Bozeman” وکالیست گروه در یکی دو رکورد اخیرشان بوده که که موسیقی آلبوم را مجاب می‌کرد که به این سمت سوق پیدا کند. “Whitechapel” نشان داده در زمینه آهنگسازی سیال‌ترین رفتار را از خود نشان می‌دهد و این موضوع در “Kin” هشتمین آلبوم گروه به وضوح به چشم می‌آید که گستره سبکی قطعات آن از راک رادیویی‌است تا تکنیکال دث متال و شنیدن دیپ گرول‌های دث‌کور.